Tussen 17:00 et 20:00, open deurmoment van een universum in repetitie
zonder een precies begin noch einde.

Loop rond in de ruimte waarin een actie plaatsvindt,
een ruimte begrensd door de dialoog
tussen lichaam, geluid en beeld.

Verschillende fragmentarische ruimtes, vele geluidsdimensies.


Het project is een poging tot mise-en-scene van de opera “La traviata” via de mogelijkheden/combinaties van:
een functie: het nummer 2 wordt nummer 3
een stijlfiguur: synesthesie
een courante woordenlijst:
- amami- (love me) - croce e delizia (cross and delice) - mutate (changed) - lo vedi? ( do you see it?) - camera da letto (bedroom)
- sospiri (sighs) -. è tardi (it’s late) - ardo (I burn) - vano (vain) - diletto (beloved) - sorte (fate-chance) - popoloso deserto
(populous desert) - salute (health-cheers) - palpito (throb) - femmina (female) - effigie (effigy) - cieco (blind) - uccidere (to kill)
- oh gio..ia!.. (oh jo..y!..) - dolor! (sorrow!)

Het project wordt uitgevoerd als een duet:
twee acteurs op een podium, een dj en een performer; beide doen pogingen om de dramaturgie van de opera te herschrijven en hun interpretaties samen te brengen, niet in de zin van een fusie, eerder een hedendaagse aanwezigheid. Uit deze samenkomst moet een derde dramaturgie ontstaan.
Twee aangrenzende performance-ruimtes: een geluids- en lichaamsruimte. In en rond deze twee onstaat een derde ruimte: het visuele.