De façade van een gebouw : bij elk raam kan onze verbeelding een levensverhaal verzinnen. Deze ‘inzichten’ ademen een gevoel van eenzaamheid, van isolement uit: het thuis territorium, tegenwoordig welomlijnd. De gelijktijdigheid verbindt ons op parallele wijze. Het is een indirecte communicatie die een zeker voyeurisme inhoudt, zowel van onze kant als van die van de toeschouwer: op afstand een intimiteit binnendringen. Is ze echt of kunstmatig? En hoe komen we er dichterbij?